The Rob Foundation

Tamar blogt: Een cadeautje van de politie

Sinds ik 7 jaar geleden voor het eerst bij Noah’s Ark kwam werken heb ik veel kinderen zien binnenkomen in deze grote familie. Bijna alle kinderen krijgen we via de politie, achtergelaten, verwaarloosd of om wat voor reden dan ook. Vorige week zondag was het aan mij de eer om samen met Bosco een nieuwe baby op te gaan halen. Een onverwachte wending van de dag. Terwijl ik nietsvermoedend met de kinderen aan het spelen was, kwam Uncle Warwick aanrennen met de vraag of ik per direct mee wilde met de ambulance. De politie had gebeld en het ging om een kleine baby, een noodgeval noemde ze het. Piet en Pita waren niet aanwezig en dus mocht ik mee op pad. Daar hoefde natuurlijk geen seconde over na te denken, uiteraard ga ik mee! Daar zaten we dan, enkele minuten later, in de ambulance met loeiende sirenes op weg naar het politiebureau in Kampala. Bij de balie hoefden we alleen te melden dat we voor de baby kwamen en we werden verwezen naar een ander metalen hutje. Op een stoel lag een klein manneke, ongeveer een maand oud, op een stoel te slapen.

09141614

Op het oog een gezond ventje, lekkere bolle wangetjes en een lieve glimlach toen hij wakker werd. Gelukkig maar, geen rare toestanden. Zijn moeder had hem die ochtend achter gelaten in een lodge. Ze waren daar die avond samen gekomen, hebben daar geslapen en ‘s ochtends was ze de poort uitgelopen voor wat boodschapjes (dachten ze). Alleen kwam ze niet meer terug en bleef haar baby met al zijn spulletjes achter. Een tas vol kleren, zijn multivitaminedruppeltjes en zelfs een draagzak. Het klinkt gek, maar dit is nog onbegrijpelijker dan wanneer we een ernstig verwaarloosd kindje krijgen. Het was een kwestie van een paar minuten, even kletsen met de politie, ergens een handtekening zetten en daar zaten we dan, weer onderweg naar huis nu met een nieuw gezinslid rijker.

09141623

We hebben hem Patrick genoemd. De afgelopen tijd hebben we al twee keer eerder een Patrick gehad. Maar iedere keer mochten we na 2 weken alweer afscheid nemen omdat hij opgehaald werd door zijn moeder. De eerste keer was Patrick gevonden door een ‘barmhartige samaritaan’, de oom van de kinderen die een dagje moest oppassen maar daar geen zin in had en deed alsof hij de kinderen ergens had gevonden. De tweede keer hadden vader en moeder een misverstand, maar kon Patrick gelukkig ook snel terug. De politie stelde deze naam voor. Laten we hopen dat het de naam is waar een zegen op rust en dat ook deze moeder snel op zoek gaat naar haar baby. Tot die tijd geniet ik lekker van het kroelen met dit kleine manneke als ik in de avonduurtjes de zorg op mij mag nemen.

09141671

Raar eigenlijk, enerzijds is het een verdrietig moment, opnieuwe een kindje die zijn familie kwijt is. Maar ergens was het ook bijzonder om mee te mogen maken. Dit manneke, die op die dag ineens een ‘nobody’ was, is nu weer iemand, namelijk onze Patrick!