The Rob Foundation

Tamar blogt: Het beste uit twee werelden…

De afgelopen jaren heb ik constant in twee werelden geleefd. Alhoewel ik met al mijn verhalen vaak heb geprobeerd iedereen deelgenoot te maken van beide werelden, is het lastig de geuren en sferen in woorden uit te drukken. Dit keer kreeg ik de kans om het beste uit ‘mijn’ twee werelden even samen te brengen door mijn avontuur samen met mijn moeder en oma te mogen beginnen.

Het weerzien met de kinderen was zoals gewoonlijk leuk, maar vooral het feit dat ik ze kon voorstellen aan mam en oma en vice versa maakte het dit keer erg speciaal. Anjuli was een moeilijk naam, dus al snel hadden de kinderen besloten dat ze haar net als ik, gewoon mama noemden. Gradeke vonden ze nog veel moeilijker, dus oma bleef ook gewoon oma. Zo werden MIJN moeder en oma ineens algemeen bezit. Ieder jaar probeer ik de kinderen te leren om te delen, dus dit jaar heb ik dan ook maar het goede voorbeeld gegeven. 04179407

Zowel de kinderen al de aunties vonden het bijzonder dat we daar ineens met drie generaties Goossens vrouwen stonden en de complimentjes vlogen hen om de oren.  Wat zagen ze er jong, mooi en fit uit. Vooral van oma waren ze erg onder de indruk, zo actief als ze was in het kinderhuis en de afstanden die ik haar laat wandelen, dat was in hun ogen onmogelijk op deze leeftijd. En ik, ik kreeg mijn gebruikelijke ‘compliment’, ik was weer erg dik geworden in Nederland.

04179411

Om onze tijd optimaal te benutten, ontstond er al vrij snel een vol programma. Uiteraard moesten ze kennismaken met het leven in het kinderhuis, maar wilde ik ze ook graag het echte Ugandese leven laten zien, de prachtige natuur, de voor ons toch bijzondere manier van leven in de stad en kleine dorpjes en het liefst wilde ik ze tussentijds ook nog vol trots voorstellen aan verschillende mensen. De eerste dag begonnen we in het kinderhuis en dit was voor hen de eerste cultuurshock. Zoveel kinderen om je heen die allemaal iets wilde zeggen en het liefste tegelijk. Bovendien wilde er altijd tenminste 5 kinderen op hun schoot zitten en kies dan maar eens. Maar al snel hadden zij hun draai gevonden en ging oma rustig in haar eentje even op de playground zitten om met de kinderen te spelen en had ook mam toch stiekem haar hart verloren aan een van onze kinderen. Vooral de avonden werden al snel het lievelingsmoment van de dag, als de meeste kinderen in bed lagen en de baby’s nog een avondfles kregen was er namelijk alle tijd om even rustig te kunnen knuffelen. De dagen die volgden leken wel een beetje op onze vakanties van vroeger, een dagje cultuur/natuur en een campingdagje (lees kinderhuisdagje). Rustdagen kenden we niet, daarvoor was onze tijd te kostbaar.

Mam op de playground omgeven door kinderen

Mam op de playground omgeven door kinderen.

Eigenlijk is dit berichtje bedoelt om een klein teken van leven te geven en omdat ik graag de plaatjes van ons drietjes in Oeganda met jullie wil delen. De echte verhalen kunnen jullie beter live horen van mam en oma. Het samenbrengen van mijn ‘twee’ werelden vonden ik en de kinderen geweldig, jammer dat ze alweer weg zijn. Dus wie volgt? 🙂

Met zijn drietje voor de Murchisson Falls

Met zijn drietje voor de Murchisson Falls

Hoe gaaf, we konden de dieren bijna aanraken in hun natuurlijke omgeving..

Hoe gaaf, we konden de dieren bijna aanraken in hun natuurlijke omgeving..

04159344

Sinds vandaag heb ik weer af en toe toegang tot internet, dus ik hoop jullie binnenkort ook mee te kunnen nemen in wederom een compleet nieuwe wereld, het dagelijkse leven in Mulago Hospital.